ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο ’’ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΑΝΝΕ΄΄του ΣΤΕΛΙΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, με την ματια του Χρήστου Διαμαντόπουλου

Παρακολουθούμε την ζωή του Ευαγόρα Ευαγόρου, ελληνοκύπριου αγωνιστή. Μετά από ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα, αναγκάζεται να επιστρέψει στην Κύπρο. Αιτία της επιστροφής του ο ετοιμοθάνατος πατέρας του. Έρχεται αντιμέτωπος με τους ανθρώπους και το παρελθόν απ' το οποίο ήθελε να ξεφύγει. Η αδελφή του Αφροδίτη που έγινε τουρκάλα αφού παντρεύτηκε τον καλύτερό του φίλο, Αττίλα, ο οποίος είναι τούρκος. Βρεθήκαν όλοι μαζί, η κόρη του, η πρώην γυναίκα του, η μητέρα του και η δεύτερη μητέρα του. Επαναπροσδιορίζει τις σχέσεις μαζί τους. Παρακολουθούμε τις ιστορικές εξελίξεις πριν και μετά την δυχοτόμηση του νησιού. Την ζωή του με τους Τουρκοκύπριους γείτονές του και φίλους του (την αγάπη αλλά και το μίσος που αισθάνθηκε). Όσα τους ένωναν και όσα τους χώριζαν. Οι αγνοούμενοι και οι νεκροί τους στοιχειώνουν.  Τα όνειρα που έμειναν όνειρα. Άραγε το όνειρο της Αννέ μπορεί να βγεί αληθινό;

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

 Ένα ξαφνικό τηλεφώνημα κι ο Ευαγόρας επιβιβάζεται για ένα ταξίδι επιστροφής στην Κύπρο. Ο Ονήσιλος, ο πατέρας του, πεθαίνει και το γεγονός αυτό γίνεται αφορμή να συναντήσει ανθρώπους από ένα παρελθόν με το οποίο αρνούνταν χρόνια να αναμετρηθεί. Η Αφροδίτη, η αδελφή του, που τούρκεψε, ο σύζυγός της και παιδικός του φίλος Αττίλα, η μεγάλη και η μικρή Αρσινόη, η Κάθριν και ο πατέρας της, η Άννα, η γριά Κιουρφερέ, ενωτικοί, ανθενωτικοί, Τούρκοι, Έλληνες, σε μια αυλή μαζεύονταν όλοι, κι ύστερα... όλοι έστρεψαν το βλέμμα τους αλλού, σαν να μην ήθελαν να δουν. Στην ίδια αυλή πάλι, με το χρόνο να έχει ξεπλύνει το κόκκινο της νιότης, με τα φαντάσματα των αγνοουμένων να περιπλανώνται, τις σκονισμένες πινακίδες «Δεν ξεχνώ» σκόρπιες εδώ κι εκεί, καλούνται τώρα να αναμετρηθούν, να προσμετρήσουν κέρδη και απώλειες, να καταλήξουν, ίσως, σε μια πιο σοφή αφαίρεση.