Μόνο αφού γίνεις μητέρα, η κρίση σου για τους άλλους αρχίζει και μετασχηματίζεται αργά σε συμπόνια και κατανόηση.
Emma Bombeck
Μητέρα, τόσο όμορφη και γοητευτική λέξη.
Μια Ύπαρξή που έφτιαξε ο Θεός για να δείξει την μεγαλειότητα της μητρότητας.
Η πρώτη αγκαλιά.
Το πρώτο φιλί.
Η ανησυχία.
Το πρώτο εκείνο δειλό σε αγαπώ, που κουβαλάς μέσα σου μέχρι να ασπρίσουν τα μαλλιά σου. Μέχρι την τελευταία σου πνοή.
Το δάκρυ του παιδιού σου γίνεται φουρτούνα και σε πνίγει.
Το χαμόγελό του γίνεται χώρος και σε παρασύρει.
Πολλές γυναίκες ευλογήθηκαν με το Θείο δώρο της μητρότητας, αλλά μερικές δε το τίμησαν. Ίσως δε ήταν έτοιμες.
Σημασία δε έχει η εποχή που θα νιώσεις τα σπλάχνα σου να γίνονται το προσωρινό αγκάλιασμα για το πλασματακι σου.
Σημασία έχει η αγάπη και το πείσμα σου να παλέψεις για να το φέρεις στο κόσμο και να του δώσεις πνοή από την πνοή σου.
Ζωή από την ζωή σου.
Τα χέρια σου να σκουπίσουν τα δάκρυα του και να βρεις τη δύναμη να γαργαλέψεις την ψυχή του.
Η χαρά και το χαμόγελό του να γίνει ο επίγειος παράδεισος σου.
Λιμός, θάνατος, ένας γρίφος.
Η κοκκινομάλλα Έλέν Ρούα είναι μια γενναία γυναικά που πάλεψε σε μια δύσκολη εποχή του Λιμού της Ιρλανδίας για να μπορέσει να δώσει στα παιδιά της ένα καλύτερο μέλλον.
Έχασε πολλά, πένθησε η ψυχή της.
Έχασε τον έρωτα και μαζί δύο τρυφερά κομμάτια του εαυτού της.
Στο τέλος όμως κατάφερε μέσα από πολλές περιπέτειες που την αλλάξαν να γεμίσει την ψύχη της με λίγη αγάπη.
Να δώσει ήθελε, δε θέλησε να πάρει.
Να δώσει σε αυτούς που είχαν ανάγκη ότι περίσσεψε από το δικό της πόνο και ωμός ήταν εκεί για όλους και το καθένα ξεχωριστά.
Μα πάνω απο όλα για τα παιδιά.
Για τα δικά της και για αυτά που θέλησε να κάνει παιδιά της καρδίας της.
Και όμως πέρα από τον πόνο και την θλίψη βγήκε Νικημένη.
Ένα βιβλίο ύμνος στην μητρότητα .
7/10
( Γιατί κάποια σημεία τα ένιωθα σαν να μην κολλούσαν με το βιβλίο, σαν να χάλαγαν την μαγεία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου