Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

Βιβλία που σας προτείνουν τα μέλη της ομάδας μας "ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ "

Μετά από μια δημοσκόπηση στην ομάδα μας στο facebook "ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ", τα μέλη μας σας προτείνουν τα παρακάτω βιβλία για να διαβάσετε. 




Πρώτο σε πρόταση είναι :




   " Η εξομολόγηση " του Σπύρου Πετρουλάκη 






Λίγα λόγια για το βιβλίο :


Η Ελένη, ως παιδί, ζει μια ευτυχισμένη και φαινομενικά άνετη ζωή στην Κωνσταντινούπολη του 1928.
Χάνοντας, όμως, τους γονείς της από ατύχημα, όλα ανατρέπονται.
Μακριά από τον αδελφό της, αντιμετωπίζει μόνη τη σκληρότητα του συγγενικού της περιβάλλοντος.
Ως αντικείμενο συναλλαγής, καταλήγει στην Ήπειρο, ανάμεσα σε σκληρούς ανθρώπους της ελληνικής υπαίθρου.
Πέφτει χαμηλά, αλλά ξανασηκώνεται.
Όταν ο έρωτας έρθει, είναι ήδη πολύ αργά για εκείνη...

Κόνιτσα, σήμερα.
«Έχω κάνει πολλές αμαρτίες, παιδί μου…»
Η γερόντισσα Μαρκέλλα δεν έχει βγει από το μοναστήρι της Παναγιάς Βρεφοκρατούσας τα τελευταία εβδομήντα τρία χρόνια, δεμένη από ένα βαρύ τάμα.
Τώρα, τις τελευταίες ώρες της ζωής της, ζητά συγχώρεση για να σταθεί αμόλυντη στην Κρίση Του Πλάστη.
Να εξομολογηθεί.
Ο πατέρας Θεόφιλος καλείται εσπευσμένα στα βουνά της Πίνδου να τελέσει το μυστήριο της εξομολόγησης…

Το παρελθόν μπορεί να αποτρέψει το μέλλον;
Η δύναμη της πίστης έχει την ισχύ να γεννήσει ελπίδα;
Ο έρωτας αλλάζει το πεπρωμένο;

Μια ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, που καλεί τον αναγνώστη να αποδώσει δικαιοσύνη, να πάρει θέση, να δικαιώσει ή να καταδικάσει πράξεις που σημαδεύουν τις ζωές των ανθρώπων.







Δεύτερο σε πρόταση είναι :




" Μη με λησμόνει " του Κώστα Κρομμύδα












Λίγα λόγια για το βιβλίο:



Στο Παρίσι, μια γυναίκα με μυστηριώδες παρελθόν γράφει την τελευταία λέξη σε ένα γράμμα με άγνωστο παραλήπτη…
Στην άκρη των ματιών της έχει περισσέψει ένα δάκρυ για τον μοναδικό άνθρωπο που βρέθηκε να την αγαπήσει. Έναν άνθρωπο που τον «σκότωσαν» γιατί ο έρωτάς τους θεωρήθηκε έγκλημα.

Την ίδια ώρα, η Πέρσα στροβιλίζεται στη σκηνή με κλειστά τα μάτια. Το θυελλώδες χειροκρότημα του κόσμου την τραβάει από την έκσταση και την κάνει να τα ανοίξει. Ένας άγνωστος άντρας στην πρώτη σειρά την κοιτάζει μαγεμένος. Το βλέμμα του κλειδώνει στο δικό της. Ο νεαρός φωτογράφος Κωνσταντίνος αισθάνεται ότι αντικρίζει μια αρχαία θεά. Και η Πέρσα νιώθει ότι μόλις συνάντησε το πεπρωμένο που έψαχνε χρόνια.
Ένας φωτεινός δρόμος ανοίγει. Μια συγκλονιστική αληθινή ιστορία αρχίζει να ξετυλίγεται περνώντας από τα Γιάννενα, το Γαλαξίδι και την Πάτμο. Ένα μικρό μπλε λουλούδι σε ένα γράμμα κρύβει το μεγάλο μυστικό.
Πόσο μπορεί κανείς το παρελθόν να λησμονήσει…
* Άγριο λουλούδι, που ανθίζει μόλις ο χειμώνας φύγει. Μεταξύ άλλων, συμβολίζει τη δύναμη της μνήμης, του έρωτα και της αληθινής αγάπης.








Τρίτο σε πρόταση είναι:


" Το παράθυρο της Νεφέλης " του Σπύρου Πετρουλάκη













Λίγα λόγια για το βιβλίο:



«Το παιδί μου… Βοήθεια. Έχασα το παιδί μου…»
Η τραγική μάνα νιώθει τον κόσμο να χάνεται.
Ποιο μυαλό και ποια καρδιά μπορούν να αντέξουν τόση πίεση, τόση τραγικότητα μέσα σε μια στιγμή;
Ψάχνει στα μάτια των ανθρώπων γύρω της τη λύτρωση για τον χαμό της κόρης της.
Ψάχνει την ίδια της τη σάρκα, το αίμα της. Μάταια όμως…
Το παιδί χάθηκε.
Της το άρπαξε ένα ζευγάρι μέσα από τα χέρια της, ένα καλοκαίρι στο Νυδρί της Λευκάδας, για να καλύψουν το κενό που είχαν στη ζωή τους.
Μαζί τους η Νεφέλη γνώρισε την αγάπη, το χάδι, το χαμόγελο, ώσπου ήρθε στον κόσμο ο αδελφός της.
Από τότε, όλα άλλαξαν…
Τα πινέλα και οι καμβάδες τη βοηθούσαν να δραπετεύει από την ασπρόμαυρη ζωή της, μέσα από ένα έγχρωμο παράθυρο.
Η γυναίκα και ο άνδρας που γνώρισε σαν γονείς την πλήγωσαν, την πόνεσαν, μέχρι να ανοίξει το παράθυρο… αλλά και τα φτερά της.
Αντιγόνη, Μελιτίνη, Αρετή.
Μπήκαν στη ζωή της για να της δείξουν την αγάπη, την ανθρωπιά.
Έρωτας, Αρρώστια, Λύτρωση.
Πόση δύναμη μπορούν να ασκήσουν πάνω της;








Τέταρτο σε πρόταση είναι:



 " Ιόλη " της Μαρίας Τζιρίτας 











Λίγα λόγια για το βιβλίο:


Κανέναν δεν ξεχνώ. Ούτε τους ζωντανούς, ούτε τους πεθαμένους. Τον παππού σου, τον Παντελή, τη γιαγιά Ιόλη… Όλοι τους κάτι μου έδωκαν, κάτι μου πήραν… Μα μη γελιέσαι κόρη μου… Αν γραφότανε ποτές ένα βιβλίο για τη δική μου ζωή, ένα τίτλο θα είχε, έναν και μόνο. Μια λέξη μοναχά: Ιόλη.

Όλη της η ζωή πέρασε μπροστά από τα μάτια της τη νύχτα εκείνη. Σε κάθε στιγμή της ζωής της, σημαντική κι ασήμαντη, η γιαγιά της ήταν εκεί. Και τότε η Ιόλη συνειδητοποίησε ότι σε όποια εικόνα κι αν έβλεπε τον εαυτό της, σε κάθε ηλικιακή της φάση, είχε γύρω της δυο τεράστιες φτερούγες που την έκαναν να νιώθει σιγουριά και ζεστασιά. Ναι, ήταν φτερούγες, δεν έκανε λάθος. Λευκές απαλές φτερούγες, σαν αυτές που έχουν οι άγγελοι.

Πώς το ’κανε αυτό το θαύμα η γυναίκα αυτή; Ένα κορίτσι που δεν είπε ποτέ τη λέξη «μαμά», να μη νιώσει την έλλειψη της σε όλη της τη ζωή; Πόσο μοναδικός, πόσο ιδιαίτερος άνθρωπος ήταν η κυρ Αγγέλω; Όσες ζωές και να ζούσε μαζί της η Ιόλη, ποτέ δε θα της έφταναν. Κι όσα ευχαριστώ και να της έλεγε, ποτέ δε θα ήταν αρκετά.








Πέμπτο σε πρόταση είναι:




Δίδυμα φεγγάρια της Ρένας Ρώσση Ζαϊρη 






Λίγα λόγια για το βιβλίο:


Κι ύστερα έκλεισε τα χέρια του γύρω μου κι ύστερα βυθίστηκα στην αγκαλιά του άντρα που αγαπούσα. Το χαμόγελό του έγινε ένα με το τρέμουλο της καρδιάς μου. Κι ύστερα θόλωσαν τα μάτια μου από τη γλύκα του σμιξίματός μας. Ακόμα και το φεγγάρι θολό μού φάνταζε. Ήταν εκείνη η ώρα η παραδεισένια. Η ώρα που τα δυο κορμιά μας έγιναν ένα. Ο Ανδρέας μού έλεγε πως με αγαπούσε. Και το ολόγιομο φεγγάρι άκουσε τα λόγια του, έγινε κατακόκκινο από χαρά κι έγειρε για να δροσιστεί στο κανάλι του γλυκού νερού που λίμναζε ανάμεσα στους καλαμιώνες. Το άκουσα στ’ αλήθεια να αναστενάζει από ευτυχία. Το κοίταξα πώς έλαμπε ψηλά στον ουρανό. Το κοίταξα πώς λουζόταν στο νερό δίπλα μου. Ήταν ευλογημένη εκείνη η νύχτα. Η νύχτα με τα δίδυμα φεγγάρια...

Ένας πρίγκιπας. Ένα άσπρο άλογο. Μια νύχτα με δίδυμα φεγγάρια, που ανάσαινε την ομορφιά της Κερκίνης. Κι η Αλίκη φέρνει στον κόσμο δύο δίδυμα κοριτσάκια. Μόνο που αναγκάζεται να πουλήσει το ένα της παιδί…

Η Αγάπη και η Ελισάβετ μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό. Μεγαλώνουν χωρίς να ξέρουν την ύπαρξη η μια της άλλης. Μέχρι που οι ζωές τους μπλέκονται αδυσώπητα.
Ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα, την αναπνοή του Θεού πάνω στη γη. Μια ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, που χορεύει ανάμεσα στο όνειρο και την αλήθεια, προσπαθώντας να κεντήσει την ίδια την αγάπη.





Έκτο σε πρόταση είναι :



Τ' αηδονιού το δάκρυ  Τζιτζικάκης Γεώργιος













Λίγα λόγια για το βιβλίο:



Ένα βρέφος που αργοσβήνει, μια κατάρα που πρέπει να λυθεί τρεις φορές, άνθρωποι που δοκιμάζεται το κουράγιο τους και ψυχές κυνηγημένες επί σαράντα χρόνια.
Ο Γιώργης και η Κωστούλα είχαν ρισκάρει τα πάντα για να σωθεί η μικρή τους κόρη, η Κλειώ, κι παρόλα όσα τους βρήκαν δεν λύγισαν στιγμή την αγάπη τους. Τριάντα χρόνια μετά η Κλειώ ζει παγιδευμένη σ’ έναν γάμο που βυθίζει τη ζωή της σε κινούμενη άμμο, ώσπου κάποτε αφυπνίζεται και θεριεύει.
Σε δεύτερους ρόλους, η κυρά Δήμητρα με το αλλήθωρο μάτι της, ο γέροντας Τυροθόδωρας με τις συμβουλές του, ο Σήφης με το άσβεστο μίσος του και η καλόγρια Σταυροκατίνα πλέκουν όλοι μαζί το κρητικό υφαντό της οικογένειας Αηδονάκη. Μυστικά, χρησμοί, επαναστάσεις, λυτρωμοί, θαύματα, μαντινάδες, μπαλωθιές, χοροί και γύρω όλα να μοσχομυρίζουν άρωμα από ζεστό ψωμί, λάδι και ρίγανη.

Η απίστευτη ιστορία της οικογένειας Αηδονάκη – ένας ζωντανός θρύλος στα Χανιά.








Έβδομο σε πρόταση είναι :



" Μια συγνώμη για το τέλος " της Λένας Μαντάς













Λίγα λόγια για το βιβλίο:




Μυρσίνη Σερμένη-Τσακίρη-Ιδομενέα

Κόρη του Σαράντη Σερμένη, που εκδιώχθηκε από τους γονείς του, επειδή ερωτεύτηκε παράφορα τη γυναίκα του αδελφού του. Άχρωμη, σχεδόν άσχημη, μεγάλωσε σ’ ένα σπίτι όπου έλειπε η αγάπη και υπερτερούσε η αυστηρότητα.

Σύζυγος του Κωστάκη Τσακίρη, γεμάτη απέχθεια για τον άντρα που διά της βίας παντρεύτηκε, και, πολύ σύντομα, χήρα του.

Σύζυγος, κατόπιν, του Θεμιστοκλή Ιδομενέα, γιου του συνταγματάρχη Μιλτιάδη Ιδομενέα, στα χρόνια της Χούντας, της εποχής που είχαν μπει στο στόχαστρο τόσο οι αριστεροί όσο και οι ομοφυλόφιλοι.

Αδελφή του Θεόφιλου Βέργου, νόθου γιου του πατέρα της.

Όλα τα είδε η Μυρσίνη στη ζωή, όλα τα γεύτηκε και όλα τα υπέμεινε. Μόνο ένα δεν της είπαν: μια συγγνώμη για το τέλος.






Όγδοο σε πρόταση είναι :



«Όσο πυκνά κι αν είν’ τα σύννεφα» της  Μαρία Χασάπη - Σιδερά









Λίγα λόγια για το βιβλίο:


Η Αφροδίτη έχει εγκαταλείψει τις σπουδές της στην Ιατρική Σχολή για να παντρευτεί τον μεγάλο της έρωτα, τον Άλκη Πετροπουλέα, δικηγόρο και γόνο μεγάλης και πλούσιας οικογένειας της Αθήνας. Μέσα όμως σε αυτόν τον αποτυχημένο γάμο η Αφροδίτη «πνίγεται» καθημερινά βρισκόμενη προ αδιεξόδων. Μέσα όμως στη δυστυχία της αυτή θα ανακαλύψει παράλληλα πως εκείνος την απατά. Ένας ξυλοδαρμός και ένα διαζύγιο θα τους χωρίσει. Η μοίρα όμως θα τους φέρει πάλι αντιμέτωπους μετά από έξι χρόνια. Εκείνη με μια δική της οικογένεια κι εκείνος υγιής μετά από ένα ατύχημα που τον είχε καθηλώσει στην αναπηρική καρέκλα για δυο χρόνια αλλά ανεξάρτητος πια από την καταστροφική επιρροή του πατέρα του. H συνάντηση αυτή θα αναστατώσει την ζωή τους και τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν θα την ανατρέψουν και θα αποκαλύψουν πολλά μυστικά της...




Ένατο σε πρόταση είναι :






Οι δεσμώτες των σκιών της Ευαγγελίας Ευσταθίου






Λίγα λόγια για το βιβλίο:



Ο Σεμπάστιαν Ντάνιελ Αλεξάντερ Κέιν ανατράφηκε με σκληρότητα για έναν και μόνο σκοπό: να εκπληρώσει τις γραφές μιας πανάρχαιας κέλτικης προφητείας την οποία πίστευαν τυφλά δύο αντίπαλα μυστικιστικά τάγματα. Είχε το σημάδι. Ήταν απόγονος βασιλικής γενιάς. Και όφειλε να ενωθεί με τη Μία για να φέρουν στον κόσμο ένα πλάσμα τέλειο, άτρωτο από όλες τις ασθένειες, ευφυές και χαρισματικό, που προοριζόταν να καθορίσει την τύχη του κόσμου.
Η Καρολίνα Σερέτη μεγάλωσε προστατευμένη από την ίδια αυτή μοίρα, θεωρώντας ότι το σημάδι του λωτού στο δέρμα της ήταν μια τυχαία ατέλεια, αν και από μικρό κορίτσι διαισθανόταν πως η ύπαρξή του θα καθόριζε με κάποιον τρόπο τη ζωή της.
Εκείνος δεν πίστεψε ποτέ.
Επέλεξε τη σύγκρουση, τη φυγή, τον πόλεμο.
Εκείνη δεν έμαθε ποτέ. Ζούσε με τα όνειρα και τα γοητευτικά παραμύθια της, μέχρι την έναρξη της μάχης.
Όμως, όσο σθεναρά αντιστέκονταν και οι δυο στην παραφορά της εμμονής και στο όραμα της κυριαρχίας, τόσο πιο ανελέητα ισχυρές γίνονταν οι αόρατες δυνάμεις που οδηγούσαν στην ένωσή τους.
Ήταν ο Ένας και η Μία, απόγονοι του ίδιου βασιλιά.
Κουβαλούσαν την ίδια παντοδύναμη μοίρα.
Ήταν δεσμώτες των σκιών, που απειλούσαν να πνίξουν στα γκρίζα σύννεφα τη ζωή τους.
Καθώς ο θάνατος παραμονεύει, καθώς η αγάπη αναζητά το ξίφος που θα κόψει τις αλυσίδες και ο φόβος εναλλάσσεται αδιάκοπα με την ελπίδα, οι ασπίδες μοιάζουν καμωμένες από χαρτί και σκόνη. Ο Σεμπάστιαν και η Καρολίνα δίνουν μάχη για να σπάσουν τα δεσμά και να απαλλαγούν από το βάρος της Προφητείας. Θα τα καταφέρουν, ή θα υποταχθούν τελικά στο πεπρωμένο;
«Της ήταν αδύνατον να μιλήσει, γι’ αυτό απλώς κατένευσε.
Με ανακούφιση έμεινε ξανά μόνη, και στηρίχτηκε πάλι στα κάγκελα κοιτώντας τον φωταγωγημένο κήπο. Έφερε το ένα χέρι στον λαιμό της και έβαλε τα δάχτυλα ανάμεσα στο φουλάρι και στο δέρμα της.
Πανικός. Προειδοποίηση.
Φύγε! Φύγε τώρα!
Η όρασή της θόλωσε. Στα αφτιά της έπαψε να ακούγεται η απαλή μουσική που έπαιζε ο πιανίστας.
Άγριες μελωδίες άρχισαν να ηχούν μέσα στο κεφάλι της, επιδεινώνοντας τον ίλιγγο. Μελωδίες πολέμου. Μελωδίες από αρχαίες σάλπιγγες.
Ήχοι από κύματα που έσκαγαν θυμωμένα σε βράχια, παρασυρμένα από τον ανελέητο βοριά. Φωνές μικρών κοριτσιών. Φωνές αρχαίων πολεμιστών. Τι ήταν αυτό; Τρελαινόταν; Κίνδυνος».











Δέκατο σε πρόταση είναι :



"Στεφάνι από ασπάλαθο " της Σόφη Θεοδωρίδου 










Λίγα λόγια για το βιβλίο:


Μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα του 1939, η Κασσιανή κρυφοκοιτάζει πίσω απ’ την κουρτίνα της κάμαράς της το άγνωστο παλικάρι που σιγοπίνει τον καφέ του στην αυλή των γειτόνων τους, δίχως να υποψιάζεται ότι είναι ο άντρας που θα σφραγίσει τη ζωή της. Η δεκαπεντάχρονη κοπέλα ασφυκτιά στην επαρχία, στη σκιά του αυστηρού ιεροκήρυκα πατέρα της. Ο δεκαοχτάχρονος Λυκούργος, απ’ την άλλη, οραματίζεται το μέλλον του στο πανεπιστήμιο της πρωτεύουσας.
Τους δυο νέους θα ενώσει ένα εφηβικό φιλί και μια βάρβαρη τιμωρία. Θα τους χωρίσουν οι δικές του επιλογές κι η Ιστορία. Στα χρόνια που τους περιμένουν η Κασσιανή θα υποχρεωθεί να επωμιστεί βάρη που δεν της έπρεπαν.
Αντιμέτωπη μ’ ένα κράτος εχθρικό και μια κοινωνία ματωμένη, θα αισθανθεί συχνά ότι σταυρώνεται για λάθη εκείνου κι ότι το στεφάνι που κάποτε της φόρεσε είναι φτιαγμένο απ’ τον αγκαθωτό ασπάλαθο, που χρησιμοποιούν στον τόπο της για φράχτη ή για προσάναμμα. Στο κλειστοφοβικό σύμπαν του νέου κόσμου της θ’ αναγκαστεί ν’ απαρνηθεί ακόμη κι αυτή τη γυναικεία της υπόσταση, μέχρι τη μέρα που θα διαπιστώσει πως κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο.
Μια επαρχιακή πόλη απ’ τη μεταξική Ελλάδα μέχρι τη μετεμφυλιακή της δεκαετίας του ’50. Ένα ζευγάρι παρασυρμένο απ’ τις μπόρες των καιρών. Ένα στεφάνι φτιαγμένο από ασπάλαθο.







































Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου